Machu Picchu wyrasta na wysokość 2430 metrów nad poziom morza, w samy środku tropikalnej dżungli. Kiedy 24 lipca 1911 roku Hiram Bingham, profesor Uniwersytetu Yale, odkrył starożytne miasto Inków, pewnie nie sądził, że to miejsce stanie się celem wizyt milionów turystów rocznie. Trudno dostępne położenie Machu Picchu uratowało je przed splądrowaniem przez hiszpańskich kolonizatorów.

Historia

Historia Machu Picchu zaczyna się w połowie XV wieku naszej ery. Miasto zostało założone na polecenie inkaskiego władcy Pachacutec Inca Yupanqui (1438 – 1471). Od roku 1472 miastem przewodził Túpac Inca Yupanqui (1472–1493). Z Machu Picchu korzystano tylko przez 80 lat, a potem je porzucono. Prawdopodobną przyczyną było zbliżanie się wojsk hiszpańskich kolonistów. Drugą możliwością tak szybkiego wyludnienia miasta mogła być ospa prawdziwa, która przybyła do Ameryki Środkowej w 1520 roku wraz ze statkami Hernána Cortésa. Stamtąd, dotarła do imperium Inków, dziesiątkując po drodze plemiona Azteków. W ciągu kilkunastu miesięcy na chorobę zmarł imperator, jego rodzina i inne osoby, które mogłyby przejąć władzę w państwie inkaskim. Upadek imperium datuje się na 1572 rok, kiedy to kończy się wspaniała historia Inków.

Machu Picchu zostało odnalezione dopiero po ponad 300 latach przez amerykańskiego profesora Hirama Binghama, który dotarł na miejsce 21 lipca 1911 roku.

Warto wiedzieć, że najprawdopodobniej starożytne miasto Inków zostało odkryte prawie pół wieku wcześniej przez Augusto Bernsa, który w 1867 roku założył u podnóża góry tartak. Z notatek Bernsa można wyczytać, że dotarł do miasta i dokładnie zaznaczył je na mapie. Niestety Berns nie ogłosił swojego znaleziska światu, ponieważ handlował nielegalnie zabytkami i czerpał z nich zyski dla siebie. Stąd też naukowcy nie uznają go za odkrywcę Machu Picchu.

Budowa i wygląd

Miejsce jest podzielone na dzielnicę miejską oraz rolniczą, a także na sektor miasta górnego i dolnego. Architektonicznie Machu Picchu jest idealnie wkomponowane w krajobraz. Około 200 budynków zaaranżowano na szerokim tarasie gór. Miasto zostało zbudowane z jasnego granitu. Do kompleksu prowadzą kamienne schody, które ułatwiają dostęp do wyżej położonych partii. Wyszukany system irygacyjny odprowadzał wodę z sektora rolniczego. Część zachodnia, oddzielona kwadratem, służyła w celach religijnych. Znajdują się tutaj także Wieża Słońca, Świątynia Trzech Okien, kamienny słup, Świątynia Słońca, obserwatorium i wiele innych zabytków.

Funkcja

W czasie, kiedy Machu Picchu pełniło funkcję królewskiej siedziby żyło w nim na stałe ponad 750 osób. Na miejscu znaleziono również kości lam, alpak, kilku psów, a nawet świnek morskich. Sektor rolniczy został zbudowany na specjalnych tarasach. Deszcze są w tym regionie bardzo obfite, stąd nie było potrzeby dodatkowego nawadniania poletek, lecz jej odprowadzania z tarasów, które czasem nawet się obsuwały. W Machu Picchu uprawiano przede wszystkim kukurydzę i ziemniaki, lecz były to za małe ilości zapasów, żeby wyżywić wciąż rosnącą populację. Stąd przypuszczenie archeologów, że żywność w mieście sprowadzano z terenów poniżej miasta.

Machu Picchu obecnie

Machu Picchu należy zarówno do kulturalnej, jak i naturalnej Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO. W 1990 roku rząd peruwiański podjął kroki mające na celu zatrzymanie negatywnych efektów turystyki w obszarze miasta. UNESCO rozważa nawet wpisanie Machu Picchu na Listę Światowego Dziedzictwa w zagrożeniu. 7 lipca 2007 roku kompleks został ogłoszony jednym z siedmiu nowych cudów świata.

2019-06-23