Chyba każdy rozpozna unikalny kształt Opery w Sydney. Jest to w końcu, obok kangura, ptaka emu i bumerangu, najpopularniejszy symbol Australii.
Historia
Plany budowy reprezentacyjnego gmachu opery miały miejsce już pod koniec lat 40. XX wieku na wniosek dyrygenta i kompozytora Eugene’a Goossensa. Do roku 1954 muzykowi udało się zdobyć poparcie premiera Nowej Południowej Walii Josepha Cahilla. Pomysłem Goossensa było umieszczenie nowego obiektu na półwyspie Bennelong Point. Chcąc sfinansować budowę, zdecydowano zorganizować loterię.
Spośród 233 zgłoszeń z 32 krajów, na projekt opery, w 1957 roku wybrano plan duńskiego architekta Jørna Utzona. Prace na
d gmachem rozpoczęły się w 1959 roku. Niestety nietypowa bryła budynku nastręczała wielu trudności, koszty wciąż rosły, a przewidziany budżet malał. Otwarcie opery zostało przesunięte z roku 1965 na 1973. Duński architekt wyjechał z Australii w 1966 roku, nie mogąc poradzić sobie z presją.
Projekt udało się dokończyć australijskim architektom, lecz cięcia budżetowe skutkowały w pogorszeniu zarówno akustyki miejsca, jak i wykończeń wnętrz.
Budowa oryginalnej Opery w Sydney trwała 14 lat (1959-1973). Sama budowla została wykonana z najwyższej klasy betonu, stali i szkła.
28 czerwca 2007 roku budynek został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.