Choć wielu z nas zapewne słyszało, że Wielki Mur Chiński widać z kosmosu, to jednak jest to niestety nieprawda. To samo dotyczy wznoszenia Muru z martwych ciał robotników pracujących przy jego budowie. Prawdą zaś jest, że ten majestatyczny system obronny liczy ponad 21 tysięcy kilometrów, a z materiału, którego użyto do budowy, można byłoby postawić mniej więcej 210 piramid Cheopsa.
Historia
Najstarsze systemy obronne powstawały pomiędzy 770, a 221 rokiem przed naszą erą za czasów Państwa Qi, które chciało się w ten sposób obronić przed inwazją z innych krajów. W 221 roku p.n.e. Państwo Qi uległo dynastii Qin, a Chiny zostały zjednoczone pod przywództwem pierwszego cesarza Chin – Qin Shi Huang. Pierwszy cesarz pragnął wznieść mur, żeby chronić swoje państwo oraz pokazać wrogom potęgę i bogactwo. W czasach dynastii Han (206 p.n.e.-220 n.e.) Mur był rozbudowywany po to, żeby chronić Jedwabny Szlak. Za czasów dynastii Ming, panującej w latach 1368-1644, zbudowana została większość Muru, a jej starsze odcinki zostały odrestaurowane. Dynastia Qing (1644-1911) nie tylko nie budowała systemu obronnego, lecz jej cesarzowie wręcz tego zabronili.
Od 1957 roku Wielki Mur Chiński jest pod ochroną państwa i podejmowane są kroki mające na celu ochronę budowli, która w 1987 roku została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, a w 2007 ogłoszona jako jeden z siedmiu nowych cudów świata.
Budowa i wygląd
Wielki Mur Chiński to wiele odcinków zbudowanych wieloma technikami za panowania różnych dynastii. Na długości Muru, na wzgórzach gór, czyli na naturalnych wzniesieniach, budowano wieżyczki strażnice, które sprawiały, że komunikacja pomiędzy żołnierzami na przeciwległych krańcach muru była szybka i efektywna.
Niestety Chińczycy nie szanują swojej historii i Mur jest systematycznie rozkradany i wykorzystywany do budowy domów, przydomowych ogródków i utwardzania dróg. Przykro patrzeć, jak dziedzictwo przodków obraca się w nicość.